Veel mensen weten het niet, maar ook in Nederland wordt wijn gemaakt. Een wijntje van Nederlandse bodem is dus helemaal niet zo´n gek idee. Toen ik bij de start van mijn wijnavontuur de kans kreeg om op een stuk grond in Nederland mijn eigen wijnstokken te planten, leek me dat een prima plan. Want hoe kun je het vak beter leren, dan zelf met je voeten in de klei te staan?
Met ijzerdraad, klemmen, kalk, haspel, kokertjes om de jonge wortel planten, een grondboor en palen, ging ik aan de slag. Mijn eerste eigen stukje wijngaard was een feit.
In 2013, klaar voor het grotere werk, ging ik voor het eerst stage lopen bij David Nieuwoudt om echt te ervaren hoe het is om wijn te maken. Wijn zit niet zomaar in de fles, dat werd me gauw duidelijk.
Om 6 uur ’s morgens stond ik, samen met professionele plukkers klaar voor de start. Als een wervelwind schoten zij met hun schaartjes langs de ranken.
Terwijl ik nog zocht naar het steeltje van de druiventros, waren zij al weer een meter verder. Een pittig baantje, werken in een wijngaard, maar al doende leert men en al gauw voelde ik me prima op mijn plek tussen de druiven.
Hoe dat gaat van plukken tot persen? Een klein lesje wijn verbouwen:
Een druivenplant is een wingerd en groeit alle kanten op als je ‘m niet in toom houdt.
Elk jaar in de winter wordt de druif flink terug gesnoeid en de juiste uitlopers, die de druiven gaan geven, worden weer vastgebonden. Tijdens de groei worden uiterse trossen weg gehaald zodat de suikers zich kunnen concentreren in de druiven die het dichtst bij de stam staan.
Voordat de druiven geoogst kunnen worden, wordt nauwkeurig bijgehouden hoe de druiven zich ontwikkelen. Monsters nemen, suikergehalte bepalen, zuur meten om te beoordelen of niet teveel zuren verloren gaan en kijken of de druiven geen stress hebben. De wijnboer houdt vlak voor de oogst alles nauwlettend in de gaten zoals ook het weer beeld en bepaalt uiteindelijk bij welk suikergehalte er geoogst wordt.
De geplukte druiven worden ontsteeld en gaan de tank in. Daar mogen ze lekker even rusten na hun lange weg van rank naar tank. De Pinot Noir geeft niet zo heel veel kleur aan de wijn, dus die moet vaak nog een paar dagen liggen op de schillen om wat kleurextract te krijgen.
Pinot Noir Serendipity
Van idee tot een eigen wijn, het pad lijkt vergelijkbaar met dat van de druif. Het moet groeien, rijpen, bijgehouden en verzorgd worden. Alleen dan wordt beste plan uiteindelijk omgezet tot een tastbare uitkomst. Plukken en persen, het is een lang en nauwgezet proces, maar de beloning maakt alles goed. Een zalige wijn waar je heerlijk van kunt genieten.
Mijn Pinot Noir Serendipity komt eraan. Want geplukt en geperst is de wijn nog niet klaar voor het glas. Wat er in de tussentijd gebeurt vertel ik in mijn volgende blog.
Nieuwsgierig naar de Pinot Noir Serendipity? Je kunt ‘m al bestellen!